Weinigen zullen aan de klimaatconferentie in Kopenhagen een gevoel van bevrediging overgehouden hebben. Een systeem met CO2-sancties bleef vooralsnog uit, de afspraken heetten 'intenties' en de kreeftensoep was er niet te vreten.
Terwijl lichtgelovige zielen halsreikend uitkijken naar de meeting in Mexico, zijn er wat bedenkingen te maken over de floptop in Kopenhagen. Bedenkingen die de Mexicaanse hoop nu al kunnen doen verbleken.
Want opmerkelijk toch, hoe de gehele Westerse delegatie groen kleurde. Vooral bij de Amerikaanse sectie was de ommezwaai totaal. De kinderlijke optimist in u wilt die groene revolutie toeschrijven aan het aantreden van de charismatische Barack Obama. Maar er zijn verklaringen die, vanuit een Amerikaanse denkkader, meer voor de hand liggen.
Een vlaag van filantropie
Tot voor kort telde de wereld nog veel sceptici omtrent Global Warming. Vooral over de grote plas werd er geregeld smalend gedaan over dat graadje meer. Dat ze het groene gedachtegoed daar nu plots aanhangig geworden zijn, is op z'n minst opmerkelijk te noemen. Zouden Amerikanen in een bui van menslievendheid de eigen economische dada’s aan de kant willen zetten?
Niet echt. Wellicht kleurden Westerse wereldleiders groen om een heel andere reden. Wereldleiders willen zich best wel wat populariteit aanmeten door boude uitspraken te doen over een thema dat de voorbije jaren in zwang geraakt is maar niemand wil goud neertellen. Nee dat moeten de anderen maar doen want wij doorspartelen een crisisperiode.
De opkomende groeilanden, die gaandeweg belangrijkere concurrenten geworden zijn, die moeten een duit in het zakje doen. Dat hun vervaarlijke groei gelijk wat afgeremd wordt, is mooi meegenomen in tijden van crisis, nietwaar?
Gifgroen
Mogelijkerwijs kleurden Westerse wereldleiders groen van jaloezie en verdorven afgunst. Of hoe het groene gedachtegoed misbruikt kan worden om de politiek-economische status quo te behouden. Brazilië, India en China hebben gelijk dat ze zich geen groen pootje willen laten lappen. Maar intussen betaalt de aarde.
Misschien is het moment gekomen waarop we onze manier van leven fundamenteel in vraag moeten stellen.
Sta me toe u er toch met enige aandrang op te wijzen dat de hoofdreden voor het falen van Kopenhagen China is.
BeantwoordenVerwijderenDe Chinezen beseffen maar al te goed welke macht ze in de internationale politiek gewonnen hebben de voorbije jaren. Hun economie en groei is gebaseerd op het verbruiken van de enorme voorraad fossiele brandstoffen die hun grond rijk is. Vanuit hun politiek standpunt gezien zouden ze uilen zijn om de grootste drijfveer van hun succes te onderschrijven door het officieel aan banden te laten leggen. Dit was niet meer dan een test om te zien hoe ver ze al konden doordrukken. En rekening houdend met het feit dat ze in Mexico alleen maar sterker zullen staan, zit er voorlopig niet veel internationaal akkoord in...
Kopenhagen was een potje schermen op het hoogste niveau dat alleen maar heeft aangetoond wat al een tijdje duidelijk was: Amerika is zijn grip op de wereldpolitiek kwijt en China staat klaar om die over te nemen.
Ik ga ten dele akkoord met je analyse Mickey. Het episch centrum van de wereldheerschappij is gestaag naar het oosten aan het schuiven. Maar laten we wel wezen: om China geloofwaardig op de vingers te tikken heeft het Westen haar verleden tegen. Stoelt de Westerse economische en politieke macht niet op de ongegeneerde exploitatie van fossiele brandstoffen in de kolonies?
BeantwoordenVerwijderenWat ik maar wou aankaarten, is dat er ook een andere kant aan het verhaal is. Vanuit het Chinees perspectief wou men in Kopenhagen alleen maar pestregels opleggen om de Chinese groei af te remmen. Daar GAAT het uiteraard niet over. Het gaat over het meest essentiële gegeven voor de mens: het voortbestaan van de aarde. Maar aan de andere kant van de plas wordt de discussie ook vervlakt tot dat machtsspel. Uiteindelijk zal iedereen de uitstoot moeten terugschroeven. Maar de vraag is wie het eerst naar de pijnbank moet. De voorname heer met een midlifecrisis of de puberende jongeling? Versta me niet verkeerd; ze moeten allebei.
... en terwijl de schermers vol overgave sabelden om de kroon, smolt ze langzaamaan weg.
En het is een "epicentrum" natuurlijk, schaam op mij.
BeantwoordenVerwijderenOver geloofwaardigheid als groene weldoener moet de VS het natuurlijk niet hebben. En zoals je terecht zegt, het is een politiek machtspelletje.
BeantwoordenVerwijderenMaar voor het eerst sinds het ontstaan van de klimaat-vibe was de VS bereid om in te leveren, wat de motivaties ook mochten zijn. Ik vrees er persoonlijk voor of die mogelijkheid zich nog eens zal voordoen binnen afzienbare tijd...