Wanneer je hengelt naar baars komt er al eens een verdwaalde aal aan je weerhaak hangen. In die situatie kan je, zeker met een aal, twee kanten uit. Of je gooit het verminkte visje terug in het water en laat het daar rotten en stinken tot z'n mistroostig levenseinde, of je maakt van de dood een deugd en mikt het ooit vreugdig zwemmende schepsel samen met bloem en wat groen in een kookpot, in de hoop dat je vrienden ervan zullen smullen.
Wel beste lezers, mij overkwam vandaag iets soortgelijks. Ik zag mijn pogingen om een lijvige cursus te memoriseren gehinderd door een aanhoudende stroom bizarre ideeën. De dwangmatige drijfveer voor mijn onbedoeld gefilosofeer was het ontdekken van de ultieme metafoor. De voor publicatie vatbare bedenksels, presenteer ik hier als leesvoer met wat groen en een geurige bloem. Want beste lezer, ik koos voor de strategie van de kookpot. Eet gerust mee.
Iedereen wil die druppel zijn die kringen maakt tot lang na z'n val.
De zwijgspiraal: geen voorbehoedsmiddel meer efficiënt tegen maatschappelijke verandering.
Liet ik u toch op uw honger zitten? Doe u tegoed aan Blues Boys King en diens heldendicht over zijn besnaarde levensgezel Lucille en vergeet al het vorige.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten