Een Franstalig album was waarschijnlijk het laatste waarop de fans van het eerste uur zaten te wachten. Maar goed, c'est comme ça. Durven verrassen mag een lovenswaardige eigenschap heten en dat zullen adepten van Dani Klein ook na ‘Comme on est venu’ nog beamen. In 47 beklijvende minuten schippert de Brusselse tussen melancholie en berusting, presenteert ze haar diepste zielenroerselen en stampt ze driftig tegen heilige huisjes aan. En dat doet ze allemaal met een voortreffelijke zin voor lyriek.
Hoe doorleefd de teksten ook mogen zijn, de heftige jaren zijn Dani niet op de stem gesprongen. Ze klinkt nog even sexy als ze eruitzag in 1986 en haar stemgeluid heeft de kenmerken van een goede kaas: niet ontrand, bij momenten heerlijk smeuïg en ook na jaren in een stoffige kelder nog verrassend appetijtelijk.
De halfbakken fan die alleen in instant hits geïnteresseerd is, bespaart zich best een vergeefse speurtocht en spaart beter nog even door voor de nieuwe van K3. Al hoort ie de op tempo gebrachte heruitgave van Pauvre Diable een kans te geven. De keuze voor de albumtitel ’Comme on est venu’ is onjuist. Want zo waren ze helemaal niet gekomen. Maar dat geeft niet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten