dinsdag 13 oktober 2009

PANTA RHEI

Er zijn er die je omarmen.
Er zijn er die je koesteren en laten begaan.
Maar er zijn er veel meer die je haten, die tegen je vechten.
Een ongelijke strijd want jij bent onverbiddelijk,
je slaat *bim bam* toe en gaat verder als was er niets aan de hand.
Soms lijkt het of je niet vooruit wil, dan volg ik elke stap die je zet.
En even vaak ga je te snel. Dan wil ik je een halt toeroepen.
Maar jij luistert niet naar mij. Jij laat je door niemand kisten. Wat ben je prachtig machtig.
Ik kan je niet raken. Je tikt me voorbij.

Sommigen denken: de mijne komt nog wel.
Sommigen hebben voor ze het goed en wel beseffen de hunne al gehad.

1 opmerking: